Wandelen
“Wanneer gaan we lopen? Met mijn jas aan heb ik het veel te warm.” Samen met mijn moeder, zo’n twintig bewoners en hun begeleiders sta ik in de woonkamer. Het is bijna zeven uur op dinsdagavond, de tweede dag van de allereerste wandel-3-daagse. Gisteravond scheen de zon, nu wachten we tot de laatste regendruppels zijn gevallen.
Mam en ik gaan alvast naar de hal en ik zet de voordeur op een kier.
“Ja, fijn, wat frisse lucht. Oh nee, ik voel tocht in mijn nek, straks vat ik kou. Gaan we nog niet weg? Ik heb eigenlijk ook geen zin. Vroeger hield ik van bewegen, tegenwoordig ben ik geloof ik liever lui dan moe.”
Zodra de welzijnscoaches Mirella en Sterre het startsein geven, zet de stoet zich in beweging: bewoners die zelf lopen, bewoners met rollator en bewoners in een rolstoel. Voorop moppert mijn moeder verder. “Wat een hobbelige stoep, dan maar op het fietspad. En ik moet nu even uitrusten want ik ben moe.” Dat heeft ze nog niet gezegd of ze zit al op het stoeltje van haar rollator. Bij de pauze in de winkelstraat, waar medewerkers stickers plakken op ieders stempelkaart en rondgaan met drinken en iets lekkers, komt haar goede humeur terug: “Mmmh, chocola.”
Het laatste stuk naar huis gaat vlot. Terug in de woonkamer worden we ontvangen met thee en koffie terwijl R op haar accordeon speelt. Al gauw zie ik mijn moeder meedeinen op haar stoel. Muziek … dus? Ze stapt op vrijwilliger J af voor een dansje. Neuriënd en zingend sluiten meer mensen aan en tafels en stoelen gaan aan de kant. Op de klanken van liederen als Tulpen uit Amsterdam, De klokken van Arnemuiden en Droomland dansen bewoners – ook degenen in een rolstoel, medewerkers en begeleiders in een kring. Wat een vreugdevol samenzijn, dit spontane feestje!
Op woensdag, de laatste wandeldag, worden de lopers feestelijk onthaald. De entree is versierd met vlaggetjes en binnen hangt locatiemanager Ruud medailles om en deelt gladiolen uit. Ook voor de begeleiders is er een presentje. Werkelijk alles is tot in de puntjes geregeld, fantastisch! Ik heb genoten van de ontmoetingen en ben zeker niet de enige. Volgend jaar weer?
Annemarie, dochter van Ineke. Reageren? Mail naar annemarie@bergamot.nl
