Het dossier
Elke ochtend als ik mijn computer aanzet, kijk ik eerst naar het dossier van mijn moeder. In het begin van haar verblijf in Villa de Lawet was dat vooral vanuit zorgen. Ik was benieuwd of het wel goed ging met haar, en daaronder lag de vraag: heb ik, hebben mijn broers en ik goed ingeschat dat de verhuizing haar goed zou doen? Die periode heeft maar kort geduurd. Al snel voelt mijn moeder zich thuis op haar nieuwe stek en kan ik mijn ongerustheid loslaten.
Nu kijk ik dagelijks naar de berichten op Carenzorgt om op de hoogte te blijven van haar wel en wee. Soms staat er in een enkele regel dat mijn moeder heeft gedoucht of de hele avond met medebewoners heeft genoten van muziek van vroeger. Soms is uitgebreid beschreven dat ze enthousiast heeft meegedaan aan een activiteit of dat een medewerker een luisterend oor heeft geboden toen ze zich verdrietig voelde. Elke keer als ik de berichten lees, waardeer ik dat medewerkers goed zorgen voor de bewoners én dat ze tijd nemen om dat vast te leggen. Hierdoor weet ik wat mijn moeder allemaal doet en hoe het met haar is.
Natuurlijk vraag ik dat ook aan haar, maar ze weet het niet meer. Niet meer dat het vandaag donderdag is en niet meer of ze nou wel of niet geluncht heeft. En al geniet ze van Japans biljarten, puzzelen met kleuters of meehelpen met taarten bakken, een paar uur later is ze dat weer vergeten.
Zelfs over het grote uitje naar Ouwehands Dierenpark wist ze later op de dag weinig meer. Ze heeft verteld dat het reuze gezellig was, dat ze om kwart voor elf vertrokken was en pas eind van de middag teruggekomen, maar ze kon geen enkel dier noemen dat ze had gezien.
Soms functioneert haar kortetermijngeheugen ineens verrassend goed. Dat is meestal als er iets belangrijks is gebeurd in de familie, dan bijt ze zich daarin vast en kan er de hele dag over vertellen. Dat is fijn als het een blijde boodschap betreft, zoals de bruiloft van een van haar kleinzoons, maar mijn moeder is vasthoudender in drama’s. Laatst was er ingrijpende gebeurtenis die haar bezighield. Ook toen was ik blij met het digitale dossier. Daarin las ik dat mijn moeder aandacht kreeg en dat medewerkers van de volgende dienst hierover waren geïnformeerd. Het stond allemaal in algemene termen in de rapportage, zonder inhoudelijke details. Wat een zorgvuldige zorg, petje af!
Annemarie, dochter van Ineke. Wil je reageren? Mail naar annemarie@bergamot.nl
